płaszczyzną polaryzacji
Encyklopedia PWN
powłoki optyczne, cienkie warstwy optyczne,
fiz. cienkie warstwy różnych materiałów, którymi powleka się powierzchnie elementów opt. (np. płytek płasko-równoległych, soczewek czy pryzmatów) w celu modyfikacji opt., fiz. lub chem. właściwości tych powierzchni;
Brewstera prawo
prawo stwierdzające, że światło naturalne (niespolaryzowane) padające na granicę dwóch przezroczystych dielektryków pod takim kątem αB, że promień odbity i promień załamany tworzą kąt 90°, ulega przy odbiciu całkowitej polaryzacji liniowej w płaszczyźnie padania;
[p. brustera],
izomeria
zjawisko polegające na tym, że cząsteczki związków chemicznych (organicznych i nieorganicznych) o identycznych sumarycznych wzorach cząsteczkowych różnią się sposobem lub kolejnością powiązania atomów albo rozmieszczeniem atomów w przestrzeni.
[gr. ísos ‘równy’, méros ‘część’],
prawo określające natężenie światła spolaryzowanego liniowo po przejściu przez polaryzator:
mutarotacja
zmiana wartości kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła spolaryzowanego liniowo przez roztwór substancji optycznie aktywnej;
[łac. muto ‘zmieniam’, rotatio ‘obrót’],
ojciec Wojciecha, fizyk;